نام خود را تا به رسوایی علم از بیدل دهلوی غزل 224

1 نام خود را تا به رسوایی علم داریم ما از ملامت‌کی به دل یک ذره غم داریم ما

2 از قناعت بود ما را دستگاه همتی چون هما در ظل بال خودکرم داریم ما

3 بر امید آنکه یابیم از دهان او نشان روی خود را جانب ملک عدم داریم ما

4 در حرم‌،‌گه شیخ وگاهی راهب بتخانه‌ایم هرکجا باشیم بیدل یک صنم داریم ما