ما را نه میل باغ و از بابافغانی شیرازی غزل 124

1 ما را نه میل باغ و نه پروای بلبلست فریاد ما ز جلوه ی آن روی چون گلست

2 گویا ندارد از قدو زلف تو آگهی مرغ چمن که شیفته ی سرو و سنبلست

3 گر دست فتنه سلسله ی هستیم گسست سر رشته ی حیات من آن جعد کاکلست

4 ماییم و ذکر حلقه ی زنجیر زلف دوست عشاق را چه کار بدور تسلسلست

5 هر جلوه ی تو موجب صد گونه حیرتست در هر کرشمه ی تو هزاران تأملست

6 روی تو کرد عرض تجمل ز خط و خال فرخنده آن جمال که اینش تجملست

7 روی تو دید و سوخت فغانی متاع صبر منعش نمی کنم چکند بی تحملست