1 ما راکه نفس آینه پرداخته باشد تدبیر صفا حیرت بی‌ساخته باشد

2 فرداست که زیر سپر خاک نهانیم گو تیغ تو هم به سپهر آخته باشد

3 تسلیم سرشتیم رعونت چه خیال است مو تا به ‌کجا گردنش افراخته باشد

4 با طینت ظالم چه‌ کند ساز تجرّد ماری به هوس پوستی انداخته باشد

5 شور طلب از ما به فنا هم نتوان برد خاکستر عاشق قفس فاخته باشد

6 بی‌ بوی‌ گلی نیست غبار نفس امروز یاد که در اندیشهٔ ما تاخته باشد

7 دلدار گذشت و خبر از دل نگرفتیم این آینه‌ای نیست که نگداخته باشد

8 از شرم نثار تو به این هستی موهوم رنگی که ندارم چقدر باخته باشد

9 بیدل به هوس دامنت ازکف نتوان داد ای کاش کسی قدر تو نشناخته باشد