عقل صوفی را مهار اندر از اوحدی مراغه‌ای غزل 590

1 عقل صوفی را مهار اندر کشیم عشق صافی را به کار اندر کشیم

2 نفس منصب خواه جاه اندوز را از سمند فخر و عار اندر کشیم

3 باده رندآسا خوریم اندر صبوح پیل رند باده خوار اندر کشیم

4 یار پر دستان دوری دوست را دست گیریم، از کنار اندر کشیم

5 گوش چون پر گردد از آواز چنگ می به یاد لعل یار اندر کشیم

6 دشمنان از پی فراوانند، لیک ما حبیب خود به غار اندر کشیم

7 اوحدی را از برای بندگی داغ عشق آن نگار اندر کشیم