ما را ز مه عشق تو سالی دگر از سنایی غزنوی غزل 122

1 ما را ز مه عشق تو سالی دگر آمد دور از ره هجر تو وصالی دگر آمد

2 در دیده خیالی که مرا بد ز رخ تو یکباره همه رفت و خیالی دگر آمد

3 بر مرکب شایسته شهنشاه شکوهت بر تخت دل من به جمالی دگر آمد

4 شد نقص کمالی که مرا بود به صورت در عالم تحقیق کمالی دگر آمد

5 بر طبل طلب می‌زدم از حرص دوالی ناگاه بر آن طبل دوالی دگر آمد

6 از سینه نهال امل از بیم بکندم با میوهٔ انصاف نهالی دگر آمد

7 بر عشوه ز من رفت به تعریض نکالات آسوده به تصریح نکالی دگر آمد

8 در وصف صفا حیدر اقبال به چشمم بر دلدل دولت به دلالی دگر آمد