1 ما بهر ساقیان دل فرزانه سوختیم مجموعه ی خیال بمیخانه سوختیم

2 آبی بر آتش دل ما هیچ کس نزد چندانکه پیش محرم و بیگانه سوختیم

3 ما را کسی در انجمن خویش ره نداد چون بیکسان بگوشه ی ویرانه سوختیم

4 غمخوار گو مسوز سپند از برای ما ما چون در آتش دل دیوانه سوختیم

5 هرگز نداد صحبت بیگانه پرتوی پیش چراغ خویش چو پروانه سوختیم

6 جان در سر زبان شد و کوته نشد سخن افسوس کاین چراغ بافسانه سوختیم

7 تا صحبت تو هست چه پرتو دهد دگر حالا به یک کرشمه ی مستانه سوختیم

8 بس خرمن مراد فغانی بباد رفت ما غافلان در آرزوی دانه سوختیم