نفروخته خود را ز غمت باز از وحشی بافقی غزل 284

1 نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم آن خط غلامی که ندادیم دریدیم

2 در دست نداریم به جز خار ملامت زان دامن گل کز چمن وصل نچیدیم

3 این راه نه راهیست عنان بازکش ای دل دیدی که درین یک دو سه منزل چه کشیدیم

4 مانند سگ هرزه رو صید ندیده بیهوده دویدیم و چه بیهود دویدیم

5 وحشی به فریب همه کس می‌روی از راه بگذار که ما ساده دلی چون تو ندیدیم