1 عزت‌ کلاه بی سر و سامانی خودیم صد شعله نازپرور عریانی خودیم

2 آیینه نقشبند گل امتیاز نیست محو خیال خانهٔ حیرانی خودیم

3 گوهر خمار بستر و بالین نمی‌کشد سر درکنار زانوی غلتانی خودیم

4 پر می‌زنیم و هیچ به جایی نمی‌رسیم وامانده‌های وحشت مژگانی خودیم

5 دوران سر ز سبحهٔ ما کم نمی‌شود وانگاه تر دماغ مسلمانی خودیم

6 با آفتاب ذره چه نسبت عیان ‌کند دلدار باقی خود و ما فانی خودیم

7 چون کوه ناله نیز ز ما سر نمی‌کشد از بسکه زبر بارگرانجانی خودیم

8 پوشیدگی ز هیأت آفاق برده‌اند حیرت قبای چارهٔ عریانی خودیم

9 خاکستریم و شعله ما آرمیده نیست آیینهٔ کمین پر افشانی خودیم

10 ما را ز تیره بختی ما می‌توان شناخت چون سایه یکقلم خط پیشانی خودیم

11 بیدل به جلوه‌گاه حقیقت‌که می‌رسد ما غافلان تصور امکانی خودیم