از ما درین گلستان جویند از طبیب اصفهانی غزل 147

1 از ما درین گلستان جویند گر نشانی بر گلبنی است ما را دیرینه آشیانی

2 با ما اگر نشینی از مصلحت زمانی عمری پی تلافی هم بزم دیگرانی

3 یکدم بطاقت خود گر داشتم گمانی می کردم از تغافل یکچندش امتحانی

4 کافیست این سعادت ما را که بعد مردن بر زیر سر گذاریم خشتی ز آستانی

5 افغان که در ره عشق نشنیدم و ندیدم نه ناله درائی نه گرد کاروانی

6 داریم از فراقت ای مهر عالم افروز چون شمع صبحگاهی بر لب رسیده جانی

7 امشب طبیب دلها از ناله تو خون شد پیداست از فغانت کز دلشکستگانی