ما در صبح طرب، ز آب و گل غم از قدسی مشهدی غزل 359

1 ما در صبح طرب، ز آب و گل غم بسته‌ایم چون کدورت، خویش را بر شام ماتم بسته‌ایم

2 بس که آمد جای اشک از چشم ما خون جگر تهمت طوفان خون بر چشم پر نم بسته‌ایم

3 در حریم درد عشق ما، کسی را بار نیست ما ز رشک این در به روی هر دو عالم بسته‌ایم

4 تا نگردد یاربی در دفع درد ما بلند راه گردون را شب از آه دمادم بسته‌ایم

5 ما چو قدسی مایه دردیم، راحت عار ماست بیشتر بر زخم خویش از مشک، مرهم بسته‌ایم