ما اسیران همه مرغان خوش‌الحان از قصاب کاشانی غزل 229

1 ما اسیران همه مرغان خوش‌الحان همیم هم‌زبان نفس و همدم بستان همیم

2 جمع گردیده به یک‌جا همه چون رشته شمع همه دل‌سوز هم و سر به گریبان همیم

3 همه خاک ته میخانه یک میکده‌ایم همه سرشار ز یک باده و مستان همیم

4 می‌کند عکس یکی جلوه در آیینه ما چشم بگشوده به روی هم و حیران همیم

5 لیلی ما همه در عالم معنی است یکی در حقیقت همه مجنون بیابان همیم

6 جان سپردن به خموشی ز هم آموخته‌ایم عشق‌بازان همه شاگرد دبستان همیم

7 تیره‌بختان همه از آتش هم می‌سوزند همه آتش‌نفسان برق نیستان همیم

8 عندلیب و من و پروانه نداریم نزاع آخر این قوم جگرسوخته یاران همیم

9 پشت ما نیست خم از منت دونان چو کمان راست چون تیر به کیش هم و قربان همیم

10 چشم‌سیریم و نداریم امیدی به کسی ما فقیران همه قانع به لب نان همیم

11 نشود یک سر مو جمع دل ما قصاب بس‌که ما طایفه چون زلف پریشان همیم