ما نیز در دیار حقیقت، از پروین اعتصامی قطعه‌ 167

1 کودکی در بر، قبائی سرخ داشت روزگاری زان خوشی خوش میگذاشت

2 همچو جان نیکو نگه میداشتش بهتر از لوزینه می‌پنداشتش

1 ای خوشا سودای دل از دیده پنهان داشتن مبحث تحقیق را در دفتر جان داشتن

2 دیبه‌ها بی کارگاه و دوک و جولا بافتن گنجها بی پاسبان و بی نگهبان داشتن

1 سوخت اوراق دل از اخگر پنداری چند ماند خاکستری از دفتر و طوماری چند

2 روح زان کاسته گردید و تن افزونی خواست که نکردیم حساب کم و بسیاری چند