ما نیز در دیار حقیقت، توانگریم از پروین قطعه‌ 167

1 کسی که بر سر نرد جهان قمار نکرد سیاه روزی و بدنامی اختیار نکرد

2 خوش آنکه از گل مسموم باغ دهر رمید برفق گر نظری کرد، جز به خار نکرد

1 بسوز اندرین تیه، ای دل نهانی مخواه از درخت جهان سایبانی

2 سبکدانه در مزرع خود بیفشان گر این برزگر میکند سرگرانی

1 ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

2 نزد شاهین محبت بی پر و بال آمدن پیش باز عشق آئین کبوتر داشتن