1 صفای آب به یاد غبار راه‌ کسی است حباب دیدهٔ قربانی نگا‌ه کسی است

2 کنون سفیدی چشم‌ گهر یقینم شد کز انتظارکف بحر دستگاه کسی است

3 بهار ناز ز جیب نیاز می‌بالد شکست موج همان سایهٔ‌ کلا‌ه کسی است

4 زهی محیط ترحم‌ که موج گفتارش گهی نوید عطا، گاه عذرخواه ‌کسی است

5 به این نشاط‌ که جوشید موج و آب به هم ز فیض مقدم خان طرب پناه‌ کسی است

6 به روی آب نوشته‌ست کلک رأفت او درین قلمرو اگر نامه ی سیاه کسی است

7 به نور طلعت او چشم بیدلان روشن که را توهّم مهر کسی و ماه‌ کسی است