آب در از تاج و قبا و کمر از دهلوی مثنوی 52

1 چو بگشایی لب شکر شکن را لبا لب در شکرگیری سخن را

2 لبت گوید دلیری کن به بوسی مرا زهره نباشد، صد چو من را

1 مناز، ای بت چین، که چین هم نماند قرار جهان اینچنین هم نماند

2 به بحر غم ار عاشقان کشته گردند شکر خنده نازنین هم نماند

1 موی را نیست این میان که تراست پسته را نیست این دهان که تراست

2 قامت راست سرو را ماند سرو باشد چنین روان که تراست؟