تماشای گلی کرد آنچنان محو از قدسی مشهدی غزل 326

1 تماشای گلی کرد آنچنان محو گلستانم ک گردید آشیان عندلیبان، چشم حیرانم

2 دلم خوش رام شد با من، مگر کز ناتوانی‌ها گمان تار مویی برد ازان زلف پریشانم؟

3 خیال غمزه‌اش دارد چنان سر در پی دلها که ناخن می‌زند بر پاره‌های دل به دامانم

4 مکن در سایه من خواب اگر آسودگی خواهی که دهقان بر سر ره کرده وقف سنگ طفلانم

5 ملال‌انگیز باشد صحبت آشفتگان قدسی ز بس دلتنگ بودم، غنچه شد گل در گریبانم