1 بود آیا که دگرباره به شیراز رسم بار دیگر به مراد دل خود باز رسم

2 بود آیا که ز ری راه صفاهان گیرم وز صفاهان به طربخانهٔ شیراز رسم

3 خیزم از جای و بدان شهر طربخیز شوم تازم از شوق و بدان خطهٔ ممتاز رسم

4 به ملاقات گرامی ادبایی که بود جمله را قول و غزل تالی اعجاز رسم

5 هست رازی ازلی در دل شیراز نهان خرّم آن روز که من بر سر آن راز رسم

6 بر سر مرقد سعدی که مقام سعد است بسته دست ادب و جبهه قدم‌ساز رسم

7 همت از تربت حافظ طلبم وز مددش مست مستانه به خلوتگه اعزاز رسم

8 مرغک تازه‌پرم زیر پرم گیر به مهر تا ز فیض پر و بال تو به پرواز رسم

9 بود آیاکه ازین تنگ قفس نیم نفس به سر صحبت مرغان خوش‌آواز رسم

10 حافظا بندهٔ رندان جهانست «‌بهار» همتی ‌تا به ‌یکی خواجهٔ دمساز رسم