1 گرم ز لطف سیه روز خود خطاب کند سیاه روزی من کار آفتاب کند

2 در آب و خاکم نسرشته اند بیمهری ز رحم آتش من گریه بر کباب کند

3 رود بسوی کمر طره ات بسر هر دم برای آنکه ازو کسب پیچ و تاب کند

4 سراغ چشمه حیوان نمی کنم که مرا قناعتیست که سیرابم از سراب کند

5 کسی نمی خورد از وی فریب مستوری بسر چو دختر رز چادر از سحاب کند

6 فسردگی بسکون خوب نیست عاشقرا چو نبض باید پیوسته اضطراب کند

7 چو شمع خانه زین می شوی زغایت رشک حنای پای تو خون در دل رکاب کند

8 فلک خرابه ما را از آن کند تعمیر که آشیانه صد جغد را خراب کند

9 کلیم بخت تو آنگاه می شود بیدار که یار سر بکنارت نهاده خواب کند