ور غزلت یاد جوانی دهد از دهلوی مثنوی 12

1 ای به بدی کرده باز چشم بدآموز را بین به کمین گاه چرخ ناوک دلدوز را

2 هر چه رسد سر بنه زانکه مسیر نشد نیکوی آموختن چرخ بدآموز را

1 خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا گذری کن که ز غم راهگذر نیست مرا

2 گر سرم در سر سودات رود نیست عجب سر سودای تو دارم غم سر نیست مرا

1 قندی ست آتشین رو، شمعی ست انگبین لب ماه سپهر کسوت، مهر هلال غبغب

2 قطران مشک و خالش از مشک و گل مسلسل کافور آب و خاکش از شیر و می مرکب