1 زهرمز چو پیروز دل شاد شد روانش ز اندیشه آزاد شد

2 بیامد به تخت مهی بر نشست همان دست کهتر برادر به دست

3 یکی خشک سالی بیامد پدید که کس در جهان روی سیری ندید

4 به هامون درآمد شه نام دار همی خواست از دادگر زینهار

5 چو زین گونه شد شاه با آفرین بیامد یکی ابر در فرودین

6 همی در ببارید بر خاک خشک همی آمد از بوستان بوی مشک

7 چو پیروز ازین روز تنگی برست یکی شارسان کرد جای نشست

8 که یادان فیروز بد نام او از آن جا برآمد همه کار او

9 در این روز گویند پیروز رام که پیروز آن جا بشد شادکام