تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 644

1 تا نقش تو در سینه ما خانه نشین شد هر جا که نشینیم چو فردوس برین شد

2 آن فکر و خیالات چو یأجوج و چو مأجوج هر یک چو رخ حوری و چون لعبت چین شد

3 آن نقش که مرد و زن از او نوحه کنانند گر بئس قرین بود کنون نعم قرین شد

4 بالا همه باغ آمد و پستی همگی گنج آخر تو چه چیزی که جهان از تو چنین شد

5 زان روز که دیدیمش ما روزفزونیم خاری که ورا جست گلستان یقین شد

6 هر غوره ز خورشید شد انگور و شکر بست وان سنگ سیه نیز از او لعل ثمین شد

7 بسیار زمین‌ها که به تفصیل فلک شد بسیار یسار از کف اقبال یمین شد

8 گر ظلمت دل بود کنون روزن دل شد ور رهزن دین بود کنون قدوه دین شد

9 گر چاه بلا بود که بد محبس یوسف از بهر برون آمدنش حبل متین شد

10 هر جزو چو جندالله محکوم خداییست بر بنده امان آمد و بر گبر کمین شد

11 خاموش که گفتار تو ماننده نیلست بر قبط چو خون آمد و بر سبط معین شد

12 خاموش که گفتار تو انجیر رسیدست اما نه همه مرغ هوا درخور تین شد