1 آن نه زلفیست که پیچیده بدور ذقن است چنبر لاله و نسرین و گل و یاسمن است

2 آن نه چشمست و نه ابرو و نه مژگان دراز آفت جان و بلای سر و آزار تن است

1 پس فرشته نصرت از امر قدیر شد فرو از ذروۀ بالا بزیر

2 دید تنها تا جدار گاه عشق گفت کای اسپهبد اسپاه عشق

1 شد فرشته ارض بسوی آسمان که فرشته ابر باز آمد دمان

2 گفت کای باران رحمت را تو ابر در شگفتی مانده از صبر تو صبر