تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 640

1 تا باد سعادت ز محمد خبر افکند زان مردی و زان حمله شقاوت سپر افکند

2 از حال گدا نیست عجب گر شود او پست تیغ غم تو از سر صد شاه سر افکند

3 روزی پسر ادهم اندر پی آهو مانند فلک مرکب شبدیز برافکند

4 دادیش یکی شربت کز لذت و بویش مستیش به سر برشد و از اسب درافکند

5 گفتند همه کس به سر کوی تحیر مسکین پسر ادهم تاج و کمر افکند

6 از نام تو بود آنک سلیمان به یکی مرغ در ملکت بلقیس شکوه و ظفر افکند

7 از یاد تو بود آنک محمد به اشارت غوغای دو نیمه شدن اندر قمر افکند