تا نیافتد پرتو از قصاب کاشانی دیوان اشعار 24

1 گاه آبادم نماید گاه ویرانم کند چرخ سرگردان نمی‌دانم چه با جانم کند

2 طعمه مور ضعیف‌ام عاقبت در زیر خاک گر به روی تخت هم‌دوش سلیمانم کند

1 بازآ که دل از داغ تو آراسته تن را پر ساخته زین لاله سراپای چمن را

2 ای روشنی دیده چو گشتی ز نظر دور زنهار فراموش مکن حب وطن را

1 آرام نگاهت ز دل سنگ گرفته است لعل تو خراج از می گلرنگ گرفته است

2 خون بسکه به یاد رخش از دیده فشاندیم از گریه ما لاله به خون رنگ گرفته است