1 عشقت چو شمع سوخت سراپا تن مرا چون موم و رشته پیرهن و دامن مرا

2 سوز درون گداخته از بس که جان من با هم شمرده تن نخ پیراهن مرا

1 آن را که داغ عشقش پا تا به سر نباشد در دهر چون نهالی است کان را ثمر نباشد

2 از درد شام هجران دردی بتر نباشد بالاتر از سیاهی رنگ دگر نباشد

1 خط سبز از رخت چون سر زند جان می‌کند پیدا برای زندگی خضر آب حیوان می‌کند پیدا

2 وطن در کنج لب می‌باشد اکثر خال مشکین را برای خویش طوطی شکرستان می‌کند پیدا