1 بر چهرۀ گل نسیم نوروز خوش است در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است

2 از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است

1 می نوش که عمرِ جاودانی این است، خود حاصِلَت از دوْرِ جوانی این است.

2 هنگامِ گُل و مُل است و یاران سرمست، خوش باش دمی، که زندگانی این است.

1 چون لاله به نوروز قدح گیر به دست با لاله‌رخی اگر تو را فرصت هست

2 می نوش به خرمی که این چرخ کهن ناگاه تو را چو خاک گرداند پست

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.