تا نهال قامت او را صنوبر از طغرل احراری غزل 61

1 تا نهال قامت او را صنوبر چاکر است در چمن قمری ز حسرت همدم خاکستر است

2 بر ثبوت امتیاز حسنش از خوبان دهر سبزه خط زمرد فام لعلش محضر است

3 دوش در گلشن حدیث جعد گیسویش گذشت سنبل امروز از خجالت پایمال صرصر است

4 در خیال لعل او چون غنچه بگشایم دهن ناقه فکرم سراپا زیر بار شکر است!

5 بر فروغ دیده منت کی کشم از توتیا مردم چشم مرا تا روی خوبان منظر است؟!

6 خواست هوشم در شب زلفش شبیخون آورد شحنه خالش گرفت کین دور شاه دیگر است!

7 طغرل از آسیب چشم بد جمالش را چه باک تا دلم در آتش عشقش سپند مجمر است!