تا مردمک دیده من از ابراهیم شاهدی دده غزل 119

1 تا مردمک دیده من حسن تو دیده دیگر رقمی از اثر خواب ندیده

2 با نور رخت مجلس ما ساز منور ای چشم و چراغ من و ای نور دو دیده

3 از باغ جمال تو خجل گشته ریاحین تا خط تو بر گرد گل و لاله دمیده

4 آیا برسد بر اثر نعل سمندت این خیل سرشکم که همه عمر دویده

5 اندر عجبم زاهد آن چشم که شیران از سهم خدنگ مژه‌اش جمله رمیده

6 منکر مشو ای شیخ ز افغان دل چنگ هست از رگ جان ناله آن پیر خمیده

7 ای شاهدی از نظم تو جانها به سماعند زیرا که بود میوه خوش طعم رسیده