تا ز میخانه و مِی نام و نشان خواهد بود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 تا ز میخانه و مِی نام و نشان خواهد بود سرِ ما خاکِ رَهِ پیرِ مُغان خواهد بود
2 حلقهٔ پیرِ مغان از ازلم در گوش است بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود
3 بر سرِ تربتِ ما چون گذری همّت خواه که زیارتگَهِ رِندانِ جهان خواهد بود
4 برو ای زاهدِ خودبین که ز چشمِ من و تو رازِ این پرده نهان است و نهان خواهد بود
5 تُرکِ عاشق کُشِ من مست برون رفت امروز تا دگر خونِ که از دیده روان خواهد بود
6 چشمم آن دَم که ز شوقِ تو نَهَد سر به لَحَد تا دَمِ صبحِ قیامت نگران خواهد بود
7 بختِ حافظ گر از این گونه مدد خواهد کرد زلفِ معشوقه به دستِ دگران خواهد بود
معنی شعر:
،پریشانی ناامیدی و نگرانی را از خود دور ساز از طالع خود این قدر شکایت مکن. تقدیر تو همان است که باید باشد. با توکل به حضرت حق تلاش کن امیدست که در سعادتمندی به رویت گشوده گردد و دنیا بکامت شود.
ادامه توضیحات شاعر