تا باغ به دست باغبان از نظیری نیشابوری رباعی 44

1 هرگه رقم کنم به تو عذر گناه را ریزم چو خامه از مژه خون سیاه را

2 شاید که شرم ذلت ما را گران خرند آن جا که خرمنی است بها برگ کاه را

1 لخت دل بر جیب و جیبم بر کنار افتاده است دست و دل گم گشتم تا بازم چکار افتاده است

2 ساز و برگ شادمانی را که می داند کجاست؟ درهم اندوه و نشاط روزگار افتاده است

1 امروز آنچه تاج سر ماست دست ماست سرمایه درستی ما در شکست ماست

2 نادان بر آبگینه ما سنگ می زند گر هوشمندیی به کسی هست مست ماست