تا قیامت دمد از خاک من خون از طبیب اصفهانی غزل 72

1 تا قیامت دمد از خاک من خون آلود لاله از سینه چاک و کفن خون آلود

2 صبح از جامه رنگین شفق مستغنیست پیر کنعان چه کند پیرهن خون آلود

3 می توان یافت که در پای دلش خاری هست گل کند از لب هر کس سخن خون آلود

4 گرچه خون می خورد از رشگ رخت گل به چمن می کند وصف ترا با دهن خون آلود

5 اشگ خونین همه از دیده حیران ریزد گر در آئینه فتد عکس من خون آلود

6 خون خجلت نشود شسته بخون چند طبیب شوئی از دیده خونبار تن خون آلود