تا عروج باده زد دستی گریبان مرا
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 تا عروج باده زد دستی گریبان مرا موج می شیرازه خواهد گشت دامان مرا
2 سرمه چشم حیا را ساز خاموشی کند از قضا گر بگذرد بلبل نیسان مرا
3 بس که گلزار خیالم دارد از گل رنگ رنگ گر هوس داری تماشا کن گلستان مرا!
4 چون گوهر مضمون یک معنی‌ام از پا تا به سر امتیازی نیست از دامن گریبان مرا
5 پیش نیرویم کند رستم سجود اعتراف گر ببیند صولت بازوی دستان مرا
6 می‌کند ختم کمال درس علم عاشقی یک دمی مجنون نشیند گر دبستان مرا
7 گرچه صد گوهر کشیدم دوش در سلک سخن اعتباری کی بود امروز دیوان مرا؟!
8 پیشکش در پیش ابرویش سری آورده‌ام کی بود قدری به نزد تیغ او جان مرا؟!
9 طغرل از صبح امیدم یک شرر پیدا نشد تا نماید روشنی شمع شبستان مرا!
دیدگاه‌ها **