تا نظر بر شوخی من نرگس خودکام از بیدل دهلوی غزل 822

1 تا نظر بر شوخی من نرگس خودکام داشت چشمهٔ آیینه موج روغن بادام داشت

2 باد دامانت غبارم را پریشان‌کرد و رفت سرمه‌ام درگوشهٔ چشم عدم آرام داشت

3 عالمی را صید الفت کرد رنگ عجز من در شکست خویشتن مشت غبارم دام داشت

4 پختگی در پردهٔ رنگ خزانی بوده است میوه‌ام در فکر سرسبزی خیالی خام داشت

5 یاد آن شوقی‌که از بیطاقتیهای طلب دل تپیدن نیز در راهت شمارگام داشت

6 از ادای ابرویت لطف نگه فهمیده‌ام این کمان‌، رنگ فریب از روغن بادام داشت

7 گر نمی‌بود آرزوتشویش جانکاهی نبود ماهیان را نشتر قلاب حرص‌کام داشت

8 ناله را روزی‌که اوج اعتبار نشئه بود چون‌جرس‌، بیدل به‌جای‌باده، دل‌درجام‌داشت