1 تا درتن باغ‌گل افشان نموگردیدم رنگی آوردم و گرد سر او گردیدم

2 جز شکستم ننمودند درین دیر هوس بارها آینهٔ جام و سبو گردیدم

3 سبزه‌ام چون مژه ساغرکش سیرابی نیست زبن چه حاصل‌که مقیم لب جوگردیدم

4 حیرتم می‌برد از خویش ‌که چون ساغر رنگ به چه امید شکستم، به چه رو گردیدم

5 فرصت سلسلهٔ زلف درازست اینجا من به یک موی میان تو، دو مو گردیدم

6 خامشی هم چقدر نسخهٔ تحقیق ‌گشود که من آیینهٔ اسرار مگو گردیدم

7 خاک ناگشته ز شور من و ما نتوان رست سرمه جوشیدم و سرکوب گلو گردیدم

8 چون سحر نیز جهان تهمت جولان منست نفسی بود که در پردهٔ اوگردیدم

9 خجلت سجدهٔ خاک در او کرد مرا آنقدر آب که سامان وضوگردیدم

10 پیکرم غوطه به صد موج‌گهر زد بیدل خوش غبار هوس آن سر کو گردیدم