تا به کس روشن نسازم کفر از اسیر شهرستانی غزل 696

1 تا به کس روشن نسازم کفر ایمان بار خویش همچو شمع از خلق پنهان کرده ام زنار خویش

2 فیض دست آموز دارد ناخن موج سرشک هر گره کز دل گشایم می زنم در کار خویش

3 سرنوشت طالعم تا گشته بخت واژگون گر کنم آزار دشمن می کنم آزار خویش

4 وصل جاوید خیال از آفت هجر ایمن است کی توان سوخت ما را بی گل رخسار خویش

5 گر نگاه گرم او گردد خریدار نیاز عشق می سوزد سپند از گرمی بازار خویش

6 باغبان گلشن انصاف را نازم اسیر کز پر بلبل کند خار سر دیوار خویش