تا به شیراز نگارم ز سفر باز از حیدر شیرازی غزل 24

1 تا به شیراز نگارم ز سفر باز آمد راحت روح من خسته جگر باز آمد

2 ناگه آن ماه پری چهره روان از چشمم همچو سیاره شد و همچو قمر باز آمد

3 آن صنم نور بصر بود، برفت از بصرم وین زمان در بصرم نور بصر باز آمد

4 همچو پسته من دل خسته نگنجم در پوست که مرا یار شکرخنده ز در باز آمد

5 رد مگردان دل حیدر که قبول تو شود خاصه اکنون که به پیش تو نظرباز آمد

6 دل به مصر دهنت رفت و شد آنجا عاشق چون تواند دل از آن تنگ شکر باز آمد؟

7 دل من از همه باز آمد و در دست غمت همچو مستی است که در پیش خطر باز آمد