تا به منشور سخن سرمشق طغرا از طغرل احراری غزل 229

1 تا به منشور سخن سرمشق طغرا گشته‌ام یک جهان مضمون یک عالم معما گشته‌ام

2 چشم بد دور از برم امروز همچون آفتاب از صفای دل در آغوش مسیحا گشته‌ام

3 بس که در بحر معانی غوطه خوردم چون گهر مشتمل با چند معنی همچو علیا گشته‌ام

4 تا کشادم عقده‌های نسخه درس ادب سر خط جمعیت عقد ثریا گشته‌ام

5 عمرها بگذشت اندر باغ امکان همچو گل خون دل خوردم که تا محبوب دل‌ها گشته‌ام

6 می‌روم از خویش چون دریا ولی مانند موج از خیال زلف او زنجیر بر پا گشته‌ام

7 گر چه سفتم صد گهر با مثقب تیغ زبان لیک از بی‌طالعی‌ها سخت رسوا گشته‌ام

8 دم به دم زاندیشه او در خیال‌آباد دل همچو ماهی در محیط عشق بی‌پا گشته‌ام

9 گفتمش با زلف او در هم چرا پیچیده‌ای گفت در صید برهمن چون چلیپا گشته‌ام

10 تا سخن سنجیده‌ام طغرل به میزان ادب در میان شاعران امروز یکتا گشته‌ام