تا چند ز جان مستمند اندیشی از مولانا رباعی 1812

1 نه ز عاقلانم که ز من بگیری خردم تو بردی، چه ز من بگیری؟!

2 نخرم فلک را، بدو حسبه والله من اگر حقیرم، نکنم حقیری

1 خون دلبر من میان دلداران نیست او را چون جهان هلاکت و پایان نیست

2 گر خیره‌سری زنخ زند گو میزن معشوق ازین لطیفتر امکان نیست

1 منم آن کس که نبینم بزنم فاخته گیرم من از آن خارکشانم که شود خار حریرم

2 به کی مانم به کی مانم که سطرلاب جهانم همه اشکال فلک را به یکایک بپذیرم

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم