1 ای بی خبر مسوز نفس در هوای فیض بی چاک سینه نیست چو صبح آشنای فیض

2 ای‌ دانه کلفت ندمیدن غنیمت است رسوا مشو به ‌علت نشو و نمای فیض

3 تنها نه رسم جود و کرم در جهان نماند توفیق نیز رفت ز مردم قفای فیض

4 همت چه ممکن‌ است ‌کشد ننگ انتظار مردن از آن به است‌ که باشی‌ گدای فیض

5 صاحبدلی زگرد ره فقر سر متاب خاکستر است آینه را توتیای فیض

6 غافل مشو ز ناله ‌که در گلشن نیاز می‌بالد این نهال به ‌آب و هوای فیض

7 دل را عبث به ‌کلفت اوهام خون مکن تا زندگی‌ است نیست‌ جهان بی‌صلای فیض

8 پستی دلیل عافیت عجز ما بس است افتادگی است نقش قدم را عصای فیض

9 بر بوی صبح دست ز دامان شب مدار فیض است‌ کلفتی که کند اقتضای فیض

10 ای شمع صبح می دهد از خویش رفتنی بر اشک و آه چند گدازی بنای فیض

11 حسن از سواد الفت حیرت نمی‌رود لغزیده است در دل آیینه پای فیض

12 صبح از نفس پری به تکلف فشاند و رفت یعنی درین ستمکده تنگست جای فیض

13 بیدل ز تشنه ‌کامی حرص تو دور نیست گر بارد از سپهر فلاکت به جای فیض