1 نهان کرد دیوانه در جیب، سنگی یکی را بسر کوفت، روزی بمعبر

2 شد از رنج رنجور و از درد نالان بپیچید و گردید چون مار چنبر

3 دویدند جمعی پی دادخواهی دریدند دیوانه را جامه در بر

4 کشیدند و بردندشان سوی قاضی که این یک ستمدیده بود، آن ستمگر

5 ز دیوانه و قصهٔ سر شکستن بسی یاوه گفتند هر یک بمحضر

6 بگفتا همان سنگ، بر سر زنیدش جز این نیست بدکار را مزد و کیفر

7 بخندید دیوانه زان دیورائی که نفرین برین قاضی و حکم و دفتر

8 کسی میزند لاف بسیار دانی که دارد سری از سر من تهی‌تر

9 گر اینند با عقل و رایان گیتی ز دیوانگانش چه امید، دیگر

10 نشستند و تدبیر کردند با هم که کوبند با سنگ، دیوانه را سر