مگر می‌رفت شیخی از عطار نیشابوری الهی نامه 4

1 مگر می‌رفت شیخی کاردیده بره در دید طاقی برکشیده

2 همائی کرده از کج بر سر او بگسترده ز هم بال و پر او

3 زبان بگشاد و گفت ای مرغ ناساز تو بی شرمک بدینجا آمدی باز

4 بهر یک چند بگشائی پری تو نشینی پس بقصر دیگری تو

5 نیاید از تو کس را سایه داری که نا پایندگی سرمایه داری

6 اگر پایندگی بودی جهان را هویدائی نبودی عقل و جان را

7 همه دنیا سرابی می‌نماید جهانی ملک خوابی می‌نماید

8 خرت در گِل ازان سخت اوفتادست که در تعبیر خر بخت اوفتادست

9 چو خر باشد کسی را بخت اینجا بلاشک کار باشد سخت اینجا

10 اگر غربال پندار خود از آب برآری عالمی بینی همه خواب