زیرش عطارد، از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 66

1 زیرش عطارد، آن که نخوانیش جز دبیر یک نام او عطارد و یک نام اوست تیر

2 عاجز شود ز اشک دو چشم و غریو من ابر بهارگاهی و بختور در مطیر

3 گیتی چو گاو نیک دهد شیر مر ترا خود باز بشکند به کرانه خنور شیر