نشکسته ساغر عاریت ز حصول از بیدل دهلوی غزل 1852

1 نشکسته ساغر عاریت ز حصول آب بقا چه حظ بجز اینکه ننگ نفس‌ کشی چو خضر ز عمر رسا چه حظ

2 طربی‌ که زخم دل آورد سزد آنکه نامده بگذرد گل اگر زفرصت رنگ و بو کند آرزوی وفا چه حظ

3 به خیال تا به کجا پرد هوس مقیّد ما و من بپری که آرزویت کشد ز قفس نگشته رها چه حظ

4 سحر و نفس گل پر گشا تو به غنچگی قفس آشنا به بهار عشرت این هوا نگشوده بند قبا چه حظ

5 فلکت به چنبر پوست‌کش چه ترانه‌ها که نمی‌زند زتپانچه‌ای‌که خورد رخت نرسی به رمز صدا چه حظ

6 دم استطاعت مال و زر بشناس موقع مصرفش به فقیر اگر نکنی نظر ز گشود چشم غنا چه حظ

7 سپری اگر ره عافیت ز تلاش‌کام هوس برآ قدمی وگوشهٔ دامنی ز خرام آبله را چه حظ

8 به حضور منزل اگر رسد کسی از چه زحمت ره برد در و دشت پی سپر تو گشت و عیان نشد ته پا چه حظ

9 ز فرشته ‌تا ملخ و مگس همه جبری قدرند و بس بر محرمان قبول و رد زبرو چه غم‌، ز بیا چه حظ

10 به ‌درآ زکلفت‌ کروفر ز دماغ پیری و خشک تر چو ز مغز شد تهی استخوان دگرت ز بال هما چه حظ

11 ز عروج نشئهٔ بیدلی قدحی اگر به کف آیدت ره ناله‌گیر و ز خود برآ سربام و کسب هوا چه حظ