دو چیز محال عقل است: خوردن بیش از رزق مقسوم و مردن پیش از وقت از سعدی گلستان 65

1 هزار سختی اگر بر من آید آسان است که دوستی و ارادت هزار چندان است

2 سفر دراز نباشد به پای طالب دوست که خار دشت محبت گل است و ریحان است

1 خورشید زیر سایه زلف چو شام اوست طوبی غلام قد صنوبرخرام اوست

2 آن قامتست نی به حقیقت قیامتست زیرا که رستخیز من اندر قیام اوست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم