1 دو عقیقت دو چشمه ی نوش است هم گهر پاش و گهر پوش است

2 تا به خون ریختن نویدم داد در تنم خون ز شوق در جوش است

3 صبر و هوشی نماند زانکه لبت رهزن صبر و آفت هوش است

4 با وجود خیال او چه عجب اگرم نام خود فراموش است

5 شیخ کز باده کرد منعم دوش دیدم امشب که مست و مدهوش است

6 فاش گردد چو عیب ها اگرش فتد این خرقه ای که بر دوش است

7 ننگش از تاج شاهی آنکه ز تو حلقه ی بندگیش در گوش است

8 فارغ از رشک غیرم و غم هجر تا خیال توام هم آغوش است

9 پرده ی ما نمیدرند (سحاب) که خطابخش ما خطا پوش است