دو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 925

1 دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید مه مصور یار و مه منور عید

2 چو هر دو سر به هم آورده‌اند در اسرار هزار وسوسه افکنده‌اند در سر عید

3 ز موج بحر برقصند خلق همچو صدف ولیک همچو صدف بی‌خبر ز گوهر عید

4 ز عید باقی این عید آمده‌ست رسول چو دل به عید سپاری تو را برد بر عید

5 به روز عید بگویم دهل چه می‌گوید اگر تو مردی برجه رسید لشکر عید

6 قراضه دو که دادی برای حق بنگر جزای حسن عمل گیر گنج پرزر عید

7 وگر چو شیشه شکستی ز سنگ صوم و جهاد می حلال سقا هم بکش ز ساغر عید

8 از این شکار سوی شاه بازپر چون باز که درپرید به مژده ز شه کبوتر عید

9 تو گاو فربه حرصت به روزه قربان کن که تا بری به تبرک هلال لاغر عید

10 وگر نکردی قربان عنایت یزدان امید هست که ذبحش کند به خنجر عید