دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد از فایز دوبیتی‌ 48

1 ره عشق است باید زان حذر کرد به اول گام باید ترک سر کرد

2 نه راه هرکس است این راه، فایز خوشا آن شیردل کاو این سفر کرد

1 دلم از بس که دنبال تو گشته دل خون‌گشته پامال تو گشته

2 مگر در وقت مردن خون فایز ترشح کرده و خال تو گشته

1 نه پر دارم که پروازم به کویت نه پا دارم گذار آرم به سویت

2 خدایا! چاره فایز همین است نشیند تا بمیرد ز آرزویت