ای ترک حور زاده، ز تندی از اوحدی مراغه‌ای غزل 811

1 ای ترک حور زاده، ز تندی و کودکی خون دل شکستهٔ ما را چه می‌مکی؟

2 بگشای زلف و غارت دلها ببین، اگر از بند زلف دل‌شکن خویش درشکی

3 مانند گل ز جامه پدیدار میشود اندام روشن تو ز خوبی و نازکی

4 هر کس که دید روی ترا نیک روز شد روزت خجسته باد! که ماهی مبارکی

5 ترک تو چون کنم؟ که ز ترکی هزار بار گر تیغ بر سرم شکنی، تاج تارکی

6 گویی حسود چاره سگالم چها کند؟ گر بشنود دگر که تو با اوحدی یکی