سوی قد سرو و رخ گل چون نگرد از سحاب اصفهانی غزل 193

1 سوی قد سرو و رخ گل چون نگرد کس چون آن قد زیبا رخ گلگون نگرد کس

2 صیاد به گلشن ننهادی قفسم را گرداشت شکافی که به بیرون نگرد کس

3 با خلق جفائی تو ستم پیشه نکردی کز شرم تواند که به گردون نگرد کس

4 از یک نگهت بیش ندیدم که نه آنروست روی تو که از یک نگه افزون نگرد کس

5 از مردن بیگانه بود سهل گر او را روزی دو سه با خاطر محزون نگرد کس

6 نبود پری آن ماه پریوش که پری را گاهی نگرد گرچه به افسون نگرد کس

7 بیند همه کس آنچه من از روی تو دیدم گر روی تو زین دیده ی پر خون نگرد کس

8 آری به نظر جلوه ی حسن رخ لیلی وقتی است که با دیده ی مجنون نگرد کس

9 دانی که کجا جنت و طوبای (سحاب) است؟ آنجا که تو را با قد موزون نگرد کس