سوی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1347

1 سوی آن سلطان خوبان الرحیل سوی آن خورشید جانان الرحیل

2 کاروان بس گران آهنگ کرد هین سبکتر ای گرانان الرحیل

3 سوی آن دریای مردی و بقا مردوار ای مردمان هان الرحیل

4 آفتاب روی شه عالم گرفت صبح شد ای پاسبانان الرحیل

5 همچو مرغان خلیلی سوی سر زانک بی‌سر نیست سامان الرحیل

6 سوی اصل خویش یعنی بحر جان جمع یاران همچو باران الرحیل

7 ای شده بگلربگان ملک غیب کمترینه عاشق قان الرحیل

8 خانه و فرزند و بستر ترک کن اسپ و استر زین و پالان الرحیل

9 پیش شمس الدین تبریزی شاه خاک بی‌جان گشته با جان الرحیل