تن سوخت دلم مایل یارست از فضولی بغدادی رباعی 62

1 ساقیا می ده که حرفی ز آن دهان گویم ترا تا نکردم مست کی راز نهان گویم ترا

2 بس که از حیرت بود هر لحظه ام حال دگر حیرتی دارم که حال خود چه سان گویم ترا

1 ماییم درد پرور دنیای بی وفا با درد کرده خوشده مستغنی از دوا

2 هرگز نکرده درد دل اظهار ما طلب هر جا که دیده خط زده بر نسخه شفا

1 یا من علت بتربته رتبه النجف تو در شاهواری و خاک نجف صدف

2 بدرالدجا تویی ز طلوع و غروب تو بطحا گرفته نور نجف یافته شرف