1 امشب غبار نالهٔ دل سرمه رنگ بود یا رب شکست‌شیشهٔ‌ من از چه سنگ بود

2 از کشتنم نشد شفقی طرف دامنی خونم درپن ستمکده نومید رنگ بود

3 تا صاف‌ گشت آینه خود را ندیدم ام چون سایه نقش هستی من جمله زنگ بود

4 عالم به خون تپیدهٔ نومیدی من است جستن ز صیدگاه مرادم خدنگ بود

5 حسن از غبار شوخ‌نگاهان رمیده است اینجا هجوم آینه پشت پلنگ بود

6 همت نمی‌رود به سر ترک اختیار ازخویش رفتنم به رهت عذر لنگ بود

7 عنقای دیگرم که ز بنیاد هستی‌ام تا نام‌، شوخی اثری داشت‌، ننگ بود

8 در دل برون دل دو جهان جلوه رنگ ریخت این جامه بر قد تو چه مقدارتنگ بود

9 از بس که بی‌دماغ تماشای فرصتیم ما را به خود نیامده رفتن درنگ بود

10 بیدل‌،‌که داشت جلوه‌ که از برق خجلتش در مجلس بهار چراغان رنگ بود